TRZYNASTO METROWEJ DŁUGOŚCI ŚCIANA SKALNA W RENNES LES BAINS, JEST DOWODEM NA TO, ŻE TYSIĄCE LAT WSTECZ ISTNIAŁA TU, WYSOKO ROZWINIĘTA TECHNOLOGICZNIE CYWILIZACJA.
SKAŁA 13m DŁUGA I 8m WYSOKA Z BOCZNYMI WYSTĘPAMI, KAŻDY PO 4m, ZOSTAŁA PODDANA POWIERZCHNIOWEJ OBRÓBCE MECHANICZNEJ. CAŁA JEJ POWIERZCHNIA ZOSTAŁA ZEBRANA WIELORZĘDOWĄ GŁOWICĄ DO OBRÓBKI KAMIENIA. FREZOWANIE ZOSTAŁO WYKONANE, GDY NASZA CYWILIZACJA NIE POSIADAŁA JESZCZE TAKICH MASZYN TECHNICZNYCH.
W Rennes les Bains znajduje się wcięcie skalne rozmiarami odpowiadające piętrowemu budynkowi, które zostało wykonane wiele tysięcy lat temu, przez cywilizację już dawno nieistniejącą. Dowodem na taką konkluzję, jest widoczne na powierzchni tej skały działanie urządzeniem technicznym, mające na celu zebranie zewnętrznej warstwy kamienia. Kilku centymetrowej grubości powierzchnia tej skały, została zdarta przy użyciu maszyny z wielorzędową głowicą skrawającą.
Fot. 1 Widok ściany skalnej, frezowanej głowicą skrawającą.
Fot. 2 Widoczny kraniec strefy poddanej frezowaniu.
Widoczny w dolnej części zdjęcia kraniec strefy frezowanej, znajduje się na wysokości około półtora metra od podstawy skalnej ściany. Powierzchnia była zdejmowana na całej długości ściany skalnej mierzącej 13m i na bocznych ukośnych wypustach. Wysokość frezowanej powierzchni wynosiła 7m i była wykonana bardzo precyzyjnie, nawet powierzchnie ścian w narożnikach zostały dokładnie zebrane.
Do obróbki tej skały, została prawdopodobnie użyta głowica, która miała siedem lub osiem rzędów noży skrawających. Taki wniosek, wynika z widocznych pasów, które posiadają podobną szerokość i ilość rzędów, jakie pozostawiają tarcze skrawające. Są tu widoczne również charakterystyczne zagłębienia powstające, gdy głowica w trakcie pracy napotyka twardszą skałę. Poziome rzędy widocznych zagłębień występują w miejscach gdzie znajdują się naturalne geologiczne podziały warstw skalnych. Każda taka warstwa posiada indywidualne cechy fizyczne w tym również twardość. Głowica napotykając na skałę o większej twardości z natury rzeczy musiała odchylić się od poprzedniej linii pracy, tym samym utworzyć charakterystyczne zagłębienie.
Fot. 3 Widok ściany skalnej.
Nie byłoby żadnego problemu, gdyby nie fakt, że ta budowla istnieje już wiele wieków, lub tysiącleci. Mniemam, że raczej tysiącleci, bo nawet i pięćdziesiąt wieków wstecz nasza cywilizacja nie posiadała takich maszyn. Użyłem tu wskazania czasowego, porównującego tę budowlę z czasem działań Egipcjan przy kosmetyce na istniejących już tam piramidach. Zwrot „przy kosmetyce na istniejących już tam piramidach”, jest w moim mniemaniu uzasadniony a odpowiednie wyjaśnienie stanu rzeczy, uzasadniłem w artykule dotyczącym czasu powstania Sfinksa i Piramid w Gizie.
Odnosząc temat Piramid do sprawy skały z Rennes les Bains, odnoszę się do czasu kiedy istniały techniczne możliwości zastosowania przez człowieka maszyn do obróbki kamienia. Bloki skalne zastosowane do pokrycia konstrukcji istniejących już wówczas Piramid, były tylko cięte, brak jest tam wskazań na stosowanie głowic frezujących. Odniesienie do Piramid posiada jeszcze inny aspekt, który przenosi nas do czasu istnienia cywilizacji posiadającej technologię podobną do obecnie posiadanej przez naszą cywilizacje.
Powierzchnia Piramidy Chefrena, widoczna pod warstwami bloków nałożonymi przez Egipcjan posiada regularnie cięte bloki. Można założyć, że technologia, jaką dysponowali budowniczowie Piramid była dużo wyżej zaawansowana, niż technologia Egiptu 50 wieków temu.
W konkluzji do takiego założenia, można przyjąć teorię, że skała w Rennes les Bains również była obrabiana w czasie, kiedy powstały Piramidy w Gizie. A więc w czasie, kiedy istniała na ziemi poprzedzająca naszą, jakaś inna wysoko rozwinięta technologicznie cywilizacja. Trudno bez przeprowadzenia specjalistycznych badań określić dokładny czas, istnienia tej cywilizacji.
Poniższa dokumentacja fotograficzna dowodzi, że ta skała była obrabiana w czasie, gdy przed nią nie było warstwy gliniastego terenu dwumetrowej grubości, na którym obecnie rosną drzewa. Ta glina jest efektem erozji skał, które kiedyś znajdowały się ponad obrabianą skałą. Około jednego metra wysokości powierzchni frezowanej jest obecnie pod warstwą gliny i ta powierzchnia skały zachowała najlepszy stan fizyczny widocznych wgłębień.
Pozostaje jeszcze do wyjaśnienia kwestia zastosowania tej szczególnej budowli. Jest ona położona na wschodnim stoku, tym samym wskazuje jedną z opcji zastosowania w postaci olbrzymiego lustra, którego zadaniem było kierowanie światła wschodzącego słońca, na przeciwległe północne stoki. Istnieją jeszcze inne aspekty, które wzmacniają teorię lustra.
1/ Zakres frezowanej powierzchni obejmuje całą powierzchnię ściany, od jednego narożnika do drugiego, jak również całe powierzchnie ścian bocznych z wyjątkiem pasa półtorametrowej wysokości u podstawy ściany. Dowodem jest to, że nawet narożniki zostały dokładnie zebrane. Jest to dowód, że tam również znajdowały się elementy, które należało usunąć.
2/ Natomiast to, że nie była frezowana powierzchnia dolnego pasa ściany, świadczy, że tam nie było niczego do usunięcia.
Fot. 4 Widoczna wypukłość ściany.
3/ Wypukła konstrukcja ściany.
4/ Ukośne występy skalne są ustawione pod różnym kątem do ściany.
W konkluzji do tych kwestii, można wykluczyć zastosowanie ściany skalnej jako nośnika dla symboli kultowych. W takim przypadku, ściana nie byłaby wypukła a występy boczne ustawione byłby pod takim samym kątem.
Wskazaniem na zastosowanie, jako miejsca do zamontowania lustra, jest brak śladów frezowania w zakresie poniżej półtora metra od podstawy ściany. Lustro w dolnym pasie ściany odbijałoby promienie słoneczne zbyt nisko a tym samym, odbite światło, padałyby na przeszkody terenowe.
Kolejnym wskazaniem na lustro, są kąty położenia ścian bocznych. Ściana południowa stoi pod kątem prostym do osi ściany skalnej a ściana północna stoi pod kątem rozwartym. Takie różne położenia ścian bocznych są zasadne tylko w przypadku, gdy ściany mają służyć jako lustra boczne. Południowa ściana szybciej traci dostęp do promieni odbitych od ściany głównej niż ściana północna.
Podstawowym dowodem na to, że skalna budowla była przeznaczona do zamontowania gigantycznego lustra, jest wypukłość ściany skalnej. Taka wypukłość pozwalała na kilkugodzinne odbieranie promieni słonecznych pod kontem zbliżonym do optymalnego. Wypukłość pozwalała również przesyłać odbite światło na szeroką przestrzeń północnego stoku doliny Rennes les Bains.
Jednak bardzo dziwną jest sprawa likwidacji lustra, które przecież było korzystnym czynnikiem w życiu doliny. Można przyjąć założenie, że w wizerunku samego lustra były motywy, które wnosiły jakieś kultowe sprzeczności z zasadami kultury społecznej cywilizacji likwidującej powierzchnię tej ściany.
© MAS Magdalena i Andrzej Struski
Powyzszy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu oraz podaniem linku do orginalnej strony autorów.
www.andrzejstruski.com
