Teoria grawitacji -Andrzeja Struskiego potwierdzona przypadkowym doswiadczeniem w kosmosie z zastosowaniem zwykłej nakretki.
Są to powszechnie znane i niezawodne "motylki", bardzo często używane w warsztatach na całym świecie. Podczas rozładunku Żynibiegow posłużył się szybkim sposobem odkręcenia "motylka", czyli uderzył palcem w jedno z jego skrzydełek, co sprawiło błyskawiczny ruch nakrętki.
http://www.andrzejstruski.com/articles_148_Publikacja--Rozwiazania-Naukowego-Sporu-Dotyczacego-Kwestii-Czasu-.html
cyt.
25 czerwca 1985 roku na orbitalnej stacji Salut 7 Władimir Dżanibiegow przyjmował ładunek dostarczony z Ziemi. Pojazd kosmiczny Progress,
którym dostarczano rzeczy na stację kosmiczną, posiadał bardzo proste mocowania ładunku.
którym dostarczano rzeczy na stację kosmiczną, posiadał bardzo proste mocowania ładunku.Są to powszechnie znane i niezawodne "motylki", bardzo często używane w warsztatach na całym świecie. Podczas rozładunku Żynibiegow posłużył się szybkim sposobem odkręcenia "motylka", czyli uderzył palcem w jedno z jego skrzydełek, co sprawiło błyskawiczny ruch nakrętki.W pewnym momencie kręcący się motylek wyzwolił się z nagwintowanego pręta i rozpoczął samodzielny lot w kabinie Saluta 7. I wtedy zdumiony kosmonauta zauważył, że dzieje się coś bardzo dziwnego.
- Nakrętka po przeleceniu kilkudziesięciu centymetrów dokonywała nagłego zwrotu o 180 stopni, po czym leciała dalej. Cykl się powtarzał po przeleceniu kolejnego odcinka przestrzeni! - relacjonował kosmonauta.
NAUKA W ŚLEPYM ZAUKU
GRAWITACJA WTÓRNYM POLEM MAGNETYZMU
Moja teoria, w której wskazuję na grawitację jako jeden z objawów zjawisk magnetycznych, jest delikatnie mówiąc „traktowana z przymrużeniem oka”. Teoria ta, jest pierwszą i chyba jedyną na świecie, która jednoznacznie wskazuje magnetyzm jako matkę grawitacji.
W ostatnim czasie los zesłał mi dowody na potwierdzenie mojej teorii. Są to dwie publikacje internetowe, które obrazują dwa podstawowe czynniki w procesie powstawania grawitacji.
Obie informacje ukazały się na łamach internetu w tym samym czasie, mimo że czas zaistnienia rzeczy, o których świadczą, to różnica kilkudziesięciu lat. Pierwsza ukazała się informacja mówiąca o pewnym przypadkowym doświadczeniu w przestrzeni kosmicznej. Obraz na filmiku i opis przedstawiają kolejne doświadczenia rosyjskiego kosmonauty, przebywającego na stacji kosmicznej. W efekcie analizy tych doświadczeń, można wyciągną szczególne i bardzo istotne wnioski. Są one bardzo cenne, dla potwierdzenia mojej teorii, mówiącej o powstawaniu grawitacji w przestrzennym polu magnetycznym wszechświata.
To doświadczenie obrazuje środowisko magnetyczne istniejące poza silnym polem grawitacji obiektów zagęszczonej materii (gwiazdy, planety i wszystkie inne ciała wirujące) poruszających się w przestrzeni kosmicznej. W myśl mojej teorii powstawania grawitacji, do inicjacji tego procesu magnetycznego niezbędne są dwa czynniki. Pierwszym jest istnienie przestrzennego środowiska magnetycznego w przestrzeni kosmicznej. Takiego środowiska magnetycznego, które charakteryzuje się regularnie rozlokowaną przestrzenna siatką regularnych pól magnetycznych w całej przestrzeni kosmicznej. Pola takie determinuje geometryczna forma wynikająca z kształtu regularnego czworościanu
TAKĄ, REGULARNIE ROZLOKOWANĄ, PRZESTRZENNĄ SIATKĘ PÓL MAGNETYCZNYCH, UJAWNIA DOŚWIADCZENIE Z NAKRĘTKĄ W PRZESTRZENI KOSMICZNEJ.
Na filmiku widoczne jest szczególne zachowanie się nakrętki typu motylek, która wprawiona w ruch liniowy dodatkowo wiruje wokół osi. Przemieszczająca się liniowo nakrętka w regularnych odstępach czasu, tym samym odległości, zmienia swoje położenie o 180 stopni, nie zmieniając przy tym kierunku biegu. Taka zmiana położenia jest identyczna jak zmiana położenia obiektu, który zmienia swoje bieguny magnetyczne, lub jest poddany takim zmianom.
DOŚWIADCZENIE POKAZUJE OBIEKT ZAGĘSZCZONEJ MATERII (ŚRÓBA TYPU MOTYLEK), KTÓRY ZMIENIA SWOJE POŁOŻENIE W TAKI SPOSÓB, JAKBY ODDZIAŁYWAŁO NA NIEGO POLE MAGNETYCZNE O ZMIENNEJ BIEGUNOWEJ. CECHY FIZYCZNE TEGO POLA MAGNETYCZNEGO CHARAKTERYZUJĄ SIĘ REGÓLARNYM ROZLOKOWANIEM BIEGUNÓW NA PRZEMIAN PLU I MINUS W PRZESTRZENI KOSMICZNEJ.
W myśl mojej teorii dotyczącej indukcji grawitacji dla wirującego obiektu, niezbędne jest istnienie wokół niego takiej przestrzennej siatki pól magnetycznych. Doświadczenie na rosyjskiej stacji kosmicznej ujawnia istnienie takiego przestrzennego zbioru pól magnetycznych. Zbioru pól magnetycznych, znanych mi wcześniej, które rozpoznałem jako cechę fizyczną przestrzeni kosmicznej w toku logicznej oceny efektów i przyczyn (mój proces logicznej oceny zdarzeń polega na odszukaniu przyczyn dla zauważalnych efektów) w procesie budowy wszechświata.
Reasumując sprawę przestrzeni kosmicznej, zadowolony jestem z uzyskania dowodu na realnośc jednego z aspektów mojej teorii dotyczącej grawitacji. Drugi aspekt dotyczy obiektu, który posiada własną grawitację a odnosi się on do budowy fizycznej materii z jakiej jest ten obiekt zbudowany.
Tu w sukurs mojej teorii, przyszła informacja mówiąca o wynikach badań środowiska fizycznego w okolicach trzęsienia ziemi w Japonii z dnia 11 marca. Informacja ta mówi o lokalnej zmianie w potencjale grawitacji, która to zmiana – osłabienie grawitacji zaistniała w związku z miejscową destrukcją skorupy ziemskiej.
„Zmiany w grawitacji
Satelity GRACE (Gravity Recovery and Climate Experiment) wykryły, że trzęsienie zmieniło grawitację na obszarze najmocniej nim dotkniętym.
Wstrząs "osłabił" skorupę ziemską, powodując niewielką redukcję w polu grawitacyjnym.”
–publikacja przytoczona z wiadomości.
Wniosek z takiej informacji świadczy, że zagęszczona materia tu w postaci skorupy planety posiada wpływ na stan grawitacji. Zmiana stanu fizycznego w budowie takiej skorupy – materii, spowodowała zmianę grawitacji w obszarze jej wystąpienia. Inaczej mówiąc, charakter fizyczny budowy materii posiada aktywny wpływ na bieżący stan, generowanego pola grawitacji.
W myśl mojej teorii, dotyczącej indukcji grawitacji jednym z czynników w jej tworzeniu, jest materia obiektu. Pola magnetyczne każdej formacji fizycznej składającej się na materię obiektu w trakcie przemieszczania się w przestrzeni kosmicznej przenikają siatkę regularnie rozlokowanych pól magnetycznych. Takie przenikanie indukuje powstawanie potencjału magnetycznego, który sumując się tworzy dodatkową siłę magnetyczną, gromadzoną w obszarach indukcji. Jest to siła ciągu grawitacyjnego. Jej potencjał zależy od gęstości materii i szybkości przemieszczania się jej cząstek wraz z ich własnymi polami magnetycznymi, przez przestrzenną siatkę pól magnetycznych kosmosu.
http://www.andrzejstruski.com/articles_148_Publikacja--Rozwiazania-Naukowego-Sporu-Dotyczacego-Kwestii-Czasu-.html
© Struski Andrzej
16.03.2012r. Wszelkie Prawa Zastrzeżone. Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu oraz podaniem linku do orginalnej strony autorów.
www.andrzejstruski.com
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz