Człowiek Nadistota
Cechy, które posiada człowiek, wyróżniają go z pośród wszystkich istot zamieszkujących wszechświat. Te szczególne cechy pozwalają na to, że mamy prawo określać siebie mianem nadistoty. Jakie to, szczególne wartości posiadamy, by dysponować prawem do tak wysokiej oceny naszej pozycji we wszechświecie?
Wyjątkowa struktura budowy człowieka.
Tą wartością, która pozwala nam tak siebie określać jest wyjątkowo bogato rozbudowana postać fizyczno – duchowa. Forma fizyczna, dodatkowo połączona „inkarnacyjnie” w formie symbiozy z kilkoma istotami duchowymi, tworzy zręby postaci człowieka. Postaci człowieka, która dysponuje służebnością dalszych kilku, lub kilkudziesięciu istot duchowych, w wielu przypadkach wysoko rozwiniętych. Człowieka, który dzięki tej złożoności może utworzyć odpowiednio rozwiniętą świadomość, umysł pozwalający zawiadywać decyzjami nadświadomości. Nadświadomość jest umysłem, który powstaje z potencjału trzech wysoko rozwiniętych intelektualnie istot duchowych, inspiruje on program działania człowieka. Te wyjątkowe możliwości jakie daje człowiekowi umysł nadświadomości, muszą być kontrolowane przez świadomość. Taką hierarchię pomiędzy umysłami człowieka założyły w programie ewolucji istoty żyjące w formie duszy, te, które zbudowały wszechświat i zainspirowały ewolucję.
Postać przygotowana do przyjęcia duszy.
W tej formie, postać człowieka jest odpowiednio przygotowana do przyjęcia wcielanej duszy. Duszy, która jest istotą równą Bogu, istotą żyjącą w cywilizacji zwanej potocznie Niebem. Tej cywilizacji, która dla sobie znanych, własnych potrzeb zbudowała Wszechświat. Przedsięwzięcie to, wymagało odpowiedniego potencjału, zarówno na poziomie wiedzy jak i środków. Jako, że nic nie dzieje się bez przyczyny, zbudowanie wszechświata musiało być konsekwencją potrzeb. Z kolei te potrzeby, musi cechować szczególny charakter. Należy przyjąć, że prezentują one dla duszy wysoką wartość, a zarazem problem z jej uzyskaniem w macierzystym środowisku. Jeżeli do pozyskania tych wartości niezbędne jest zbudowanie tak olbrzymiego obiektu jakim jest wszechświat, to ta sytuacja, określa wyjątkowy charakter tej rzeczy.
Potrzeby duszy na ziemi.
Drogą eliminacji, można wykluczyć takie rzeczy, które powstają w procesie ewolucji wszechświata, a których w żadnym przypadku nie potrzebuje cywilizacja budowniczych. Do właściwego przeprowadzenia takiej eliminacji należy określić punkt widzenia budowniczych w stosunku do ich potrzeb. Tu wskazówką jest sprawa wcielania duszy w ciało człowieka oraz, czy ta procedura dotyczy tylko człowieka.
Już występowanie samej kwestii wcielenia tak wysoko rozwiniętej istoty w ciało innej, która rozwija się w środowisku wytworzonym przez jej cywilizację daje dużo do myślenia, a zarazem pozwala wstępnie określić potrzeby cywilizacji budowniczych, a raczej potrzeby samej duszy. W trakcie procesu ewolucji wszechświata powstaje materia, a w dalszej kolejności ewoluują się różne formy życia. Najwyższą formą życia są istoty zarówno w postaci fizycznej, jak i duchowej. Końcowym efektem procesów ewolucji w wyniku których powstają istoty - jest najwyższa forma rozwoju, czyli intelekt.
Z góry należy odrzucić potrzeby budowniczych wszechświata, które mogłyby być realizowane w aspekcie intelektu. Należy przyjąć, że twórcy wszechświata posiadają wyżej rozwinięty intelekt, niż taki, który mógłby powstać w skonstruowanym przez nich obiekcie.
Kolejnym aspektem ewolucji wszechświata jaki należy odrzucić, są wszelkie formy życia i to zarówno te w pierwotnych postaciach, jak i te wysoko rozwinięte. Trudno sobie wyobrazić potrzebę pozyskania nowych form życia tak wysokim kosztem, jaki niewątpliwie został poniesiony przy budowie wszechświata.
Trzecim i ostatnim z głównych aspektów ewolucji wszechświata, które należy uwzględnić w sprawie oceny potrzeb budowniczych jest materia.
Jednak taka materia, która jest efektem ewolucji wytworzonego obiektu w żadnej mierze nie zaspokoi potrzeb twórców. Technologia niezbędna do zbudowania i zainicjowania ewolucji wszechświata, wymaga posiadania materii, którą cechują jakościowo lepsze parametry, od każdej jaka będzie wyewoluowana w procesie ewolucji materii we wszechświecie. Wyjątkiem może tu być materia, która będzie efektem ewolucji w ciałach istot rozumnych. Możemy określić kilka istotnych aspektów ewolucji, które są efektem ewolucji istot rozumnych, jednak musimy pominąć wszystkie z obszaru intelektu. Musimy pominąć również te, które są efektem ewolucji materii, a występują również u innych gatunków.
Człowiek jako jedyna forma życia we wszechświecie, która żyje z duszą.
Dusza jako istota żyjąca w cywilizacji twórców wszechświata, wcielana jest tylko w człowieka. Człowiek jest istotą rozumną, jednak by takie połączenie się dwóch istot przebiegało zgodnie z potrzebami duszy, człowiek musi spełniać określone kryteria. Podstawowym kryterium jest coś, co dla duszy ma istotne znaczenie. W zakresie efektów życia człowieka musi powstawać taki, który spełnia potrzeby duszy. Najważniejszym krokiem na drodze wykazania wyłączności człowieka w kwestii spełniania potrzeb Boga, a uściślając tę kwestię - potrzeb duszy, jest określenie sedna tych potrzeb. Że takie istnieją nie może być wątpliwości. Wszechświat powstał, nie jest tworem naturalnym, człowiek jako szczególna kompilacja różnych istot i form, tym bardziej nie może być efektem naturalnego procesu ewolucji materii.
Tak zbudowany człowiek istnieje, forma taka posiada cechy umożliwiające proces wcielania duszy. Ta postać musi posiadać atrybuty, na które oczekuje dusza. Jakie to są atrybuty w jaki sposób powstają i jak dusza z nich korzysta, jest sprawą, która wymaga precyzyjnego określenia.
Możliwość przyjęcia wcielanej duszy, to nie jedyna wyróżniająca nas z pośród innych istot wszechświata cecha, lecz wskazanie na człowieka jako jedyną postać spełniającą potrzeby twórców. Człowiek, tak szczególna postać, musi dysponować jakimiś nadzwyczajnymi instrumentami, które pracują by spełnić potrzeby duszy a z drugiej strony predysponują człowieka do miana nadistoty.
Te atrybuty wynikają z istnienia w postaci człowieka form duchowych, powiązanych z formą biologiczną. Ta wyjątkowa, istniejąca tylko w postaci człowieka konfiguracja biologiczno – duchowa, otwiera wyjątkowe możliwości. Powstają aż trzy umysły, dwa duchowe; nadświadomość i podświadomość i trzeci umysł w postaci fizyczno – eterycznej, czyli świadomość. Takim bogactwem umysłów nie legitymuje się żadna inna istota wyewoluowana we wszechświecie.
Po dwóch tak istotnych walorach; możliwości przyjęcia duszy i bogactwie umysłów, trzecim aspektem, który nas wyróżnia z pośród innych istot, jest układ psycho – emocjonalny. Żadna inna istota poza człowiekiem nie posiada takiego zbioru instrumentów, który w efekcie swego działania tworzy emocje o takim charakterze.
Życie uczuciowe w efekcie, którego powstają emocje, to oczekiwane przez twórców końcowe ogniwo ewolucji we wszechświecie. Materia emocjonalna, która jest efektem działania systemu psycho – emocjonalnego człowieka, może spełniać potrzebę duszy. I taka forma realizacji potrzeb odbywa się w każdym miejscu, gdzie człowiek żyje w warunkach Raju.
Andrzej Struski
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz