Jak powstaje, kto ją tworzy i kto buduje jej iluzje, w postaci miłości bezwarunkowej.
Miłość jest efektem procesu uczuciowego, który swoje działanie wiąże z istnieniem przyczyn. Muszą być one, zgodne z osobowością człowieka. Takie zewnętrzne przyczyny, odpowiadające potrzebom uczuciowym człowieka, są niezbędnymi warunkami do zaistnienia procesu uczuciowego, który w efekcie wytworzy miłość.
Efekt miłości, może zaistnieć tylko i wyłącznie w odpowiednio rozbudowanym systemie psycho – emocjonalnym. Postać, która tworzy miłość, posiadać musi, odpowiednie instrumenty składowe systemu psycho – emocjonalnego. W przypadku człowieka, są to takie instrumenty jak;
- Mózg
- Nadświadomość
- Podświadomość
- Splot słoneczny
- Świadomość
O ile mózg posiada większość przedstawicieli świata istot, to pozostałe cztery instrumenty, nie są już tak popularnym zjawiskiem. Kolejnym instrumentem, którego posiadanie można przypisać wielu żyjącym istotom, jest świadomość. Jednak różnice, jakie istnieją na planie świadomości, są równie duże, jak duża jest obfitość objawów życia.
Świadomość, która pozwala na inicjację procesów uczuciowych w efekcie tworzących miłość, musi być świadomością o charakterze osobowości uczuciowej. Postać, która posiada taką świadomość, musi mieć wypracowaną zdolność postrzegania własnej wartości i wartości przyczyn. Takich przyczyn, które w wystarczającym stopniu pobudzą zainteresowanie a następnie zaangażowanie się w związek, odpowiadający poziomowi miłości.
Brak wystarczająco rozbudowanej wartości osobistej postaci, uniemożliwia właściwy przebieg procesu uczuciowego tworzącego miłość. W takim kontekście, wartość uczuciowa świadomości jest czynnikiem kwalifikującym. Tylko taka postać będzie mogła tworzyć miłość, która osiągnie wystarczająco rozwiniętą własną wartość osobistą. Tylko taka postać, która w swojej świadomości posiada rozwinięte pozytywne cechy uczuciowe.
Jest to, charakter osobowości uczuciowej, która dodatkowo wiąże się z możliwością oceny własnych stanów uczuciowych i emocjonalnych. Do zaistnienia takiego rodzaju charakteru postaci, niezbędnym jest posiadanie, nie tylko mózgu i odpowiedniej świadomości, ale również posiadania zdolności myślenia.
Tu opisana postać, która dzięki swej złożoności może tworzyć miłość, przekracza możliwość procesów naturalnej ewolucji. Należy wykluczyć z tego zaszczytnego grona twórców miłości, wszystkie naturalnie wyewoluowane istoty we wszechświecie. Procesy myślowe, które posiadają wrażliwość uczuciową i dysponują opcją samooceny własnej postawy uczuciowej, nie rozwiną się w naturze.
Procesy takie zaistnieją tylko, gdy tu opisywana postać posiada dodatkowy umysł. Umysł, który jest podporządkowany świadomości. Jednakże nie może on istnieć jako część świadomości. Bo w takim przypadku, poszerzałby zakres działania opcji świadomości, nie realizując właściwie samooceny uczuciowej.
Należy przyjąć, że postać, która ma tworzyć miłość, musi posiadać kolejny trzeci instrument w składzie psycho – emocjonalnym. Musi być to instrument poza świadomy a z tego wynika, że nie może być związany w sposób biologiczny z postacią.
W taki sposób, odkrywamy rzecz szczególną. Twórca miłości musi realizować swoje życie, nie tylko na planie ciała biologicznego. By odpowiedni proces myślenia mógł zaistnieć, niezbędna jest sfera duchowa, tu objawiana w postaci umysłu poza świadomego.
Dowodem na niezbędność działania umysłu poza świadomego, jest konieczność realizacji procesów, samokontroli stanów uczuciowych. Procesy uczuciowe, które powinny być kontrolowane, są realizowane na planie świadomości postaci. By skutecznie mogły być kontrolowane, musi istnieć taki instrument, który posiada większą szybkość reakcji, niż te, które przebiegają w świadomości.
Świadomość istnieje w przestrzeni biopola i aury. Procesy szybsze muszą działać w przestrzeni o mniejszym zagęszczeniu masy, niż ta, jaką charakteryzują się, biopole i aura.
W ocenie stanu istoty, która może tworzyć procesy uczuciowe a w ich efekcie miłość, doszliśmy w tym opisie do granicy możliwości rozwoju istoty biologicznej. Jednak człowiek jest istotą biologiczną a zarazem postacią zdolną do tworzenia miłości. Jak to wytłumaczyć?
Wniosek może być tylko jeden. Człowiek jest postacią, która oprócz swego fizycznego aspektu, posiada dodatkowo, aspekt, lub aspekty postaci duchowej. Tylko w tej przestrzeni, może być zrealizowany umysł poza świadomy, niezbędny do tworzenia procesów myślowych, szybszych niż te, które przebiegają w świadomości.
Reasumując; te trzy instrumenty, mogą realizować procesy uczuciowe w efekcie, których powstanie miłość. Lecz, bez kolejnego czwartego instrumentu, sama czynność twórcza materii emocjonalnej, jako objawu materialnego na planie emocji, nie może być zrealizowana.
Tym kolejnym instrumentem jest Splot słoneczny. Instrument, który swoje działanie realizuje na planie postaci biologicznej. A ściślej określając, na planie biopola i magnetyzmu, postaci biologicznej. W jego przestrzeni działania z materiału wodnego, pochodzącego z wody pożywienia, powstają formacje myślo kształtów. Są one wiązane magnetycznie, według wzoru, jaki niesie proces myślowo uczuciowy.
W taki sposób, przedstawiłem ogólny opis postaci, która może tworzyć emocje miłości. Taka postać, nie może zaistnieć jako efekt naturalnej ewolucji. Do jej realizacji, jest niezbędna ingerencja sił duchowych. Złożoność takiej postaci sugeruje nam, że ta ingerencja jest efektem, istnienia określonych potrzeb do tworzenia materii emocjonalnej przez wyselekcjonowane postacie.
Pozostał do określenia jeszcze jeden bardzo istotny czynnik, tym razem już w odniesieniu do człowieka. Poprzednie oceny, dotyczące wystąpienia niezbędnych składowych w budowie postaci tworzącej miłość, wskazują niespotykaną we wszechświecie wybitnie złożoną jednostkę. Człowiek w zakresie swej budowy, tę niespotykaną jednostkę, jeszcze zdecydowanie przerasta.
W składzie systemu psycho – emocjonalnego człowieka, występują dodatkowe wartości. Jedną z nich jest umysł Podświadomości, drugą potencjał intelektualny obu umysłów poza świadomych.
Umysł Podświadomości, jest dodatkowym instrumentem, który pozwala na tworzenie szerokiego spektrum emocji. To spektrum z jednej strony, działaniem Podświadomości oferuje zmysłom, zainteresowanie sprawami bytu fizycznego i ogólnie pojętej materii. Z drugiej strony, Nadświadomość wznosi nas na duchowe wyżyny zainteresowania sprawami niematerialnymi.
Ostatni czynnik, który objawia się u człowieka i wynosi nas ponad wszystkie inne istoty, to, potencjał intelektualny naszych umysłów poza świadomych. Są one złożone z potencjału wielu istot duchowych. Istoty te posiadają własny rozwój intelektualny i cechy osobiste, które mają odniesienie do wartości uczuciowych.
Tu, służąc człowiekowi swoim potencjałem, oferują mu duże możliwości twórcze w zakresie procesów myślowych. We wspólnym działaniu tych umysłów i przy uczuciowym potencjale świadomości, człowiek jest niedoścignionym twórcą emocji w całym wszechświecie.
Andrzej Struski
http://www.andrzejstruski.com/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz