Zasady wzajemnego oddziaływania psychiki i uczuć

Każdy kocha tak, jak umie

   Już od urodzenia uczymy się żyć. To, jak rozwinie się nasza świadomość, zależy od osobiście doświadczonych sytuacji. Potencjał uczuć i stan emocji, jaki niesie z sobą każda doświadczona sytuacja życiowa, może być czynnikiem tworzenia lub zmieniany stanu naszej świadomości.

   Suma przeżywanych wrażeń i doświadczeń, nieustannie kształtuje nasz charakter uczuciowy. Jednak dla tworzenia świadomości najważniejszy okresem w życiu człowieka, jest czas dzieciństwa i dorastania. Gdy człowiek po urodzeniu doświadcza pierwszych wrażeń, jego świadomość jeszcze nie istnieje. W tym okresie, każdy myślokształt wytworzony w splocie słonecznym, wiąże się magnetycznie w odpowiedniej dla niego przestrzeni aury człowieka.

   Tak podatnej na formowanie, magnetycznej przestrzeni w aurze już więcej nie będzie. Każda nowa formacja w postaci myślokształtu zbudowanego z wody pożywienia, która zagnieździ się w aurze, stopniowo będzie ją wypełniała. W konsekwencji, kolejne formacje napotkają obronę zasiedlonej już przestrzeni. Wypchnięcie ich, może nastąpić tylko w takiej sytuacji, gdy nowa formacja będzie posiadała większy potencjał emocjonalny.

   Przedstawiłem w bardzo schematycznej postaci, ogólną zasadę powstawania i konfiguracji instrumentu świadomości człowieka. W konkluzji do tego tematu, należy wyjaśnić, że proces kilkunastoletniego formowania świadomości, będzie decydującym na planie tworzenia miłości w całym życiu człowieka.

   Człowiek doznający odpowiednich bodźców, uzyskuje określone formy wzajemnych powiązań jako postać zapisu przestrzennego, w świadomości. Rodzaj doznań determinuje formy zapisu, te z kolei, świadczą o charakterze osobowości uczuciowej człowieka.

Można by się pokusić i określić ogólne ramy wartości, dla rodzaju doznań i doświadczeń.

 

Dziecko - Niemowlę

1. Dominują wrażenia przyjemne:

• Cielesne: - ciepło, wygodnie i odbiór komfortowego odczuwania kontaktu z otoczeniem.
• Dźwiękowe: - głos matki, ludzi i przyjemne łagodne dźwięki.
• Wzrokowe: - twarz matki rozpoznana po jej głosie, uśmiech, przyjemne kolory.
• Smakowe: - przyjemna temperatura picia i jedzenia, uczucie sytości.
• Zapachy: - zapach, który pobudza odczuwanie przyjemności w trakcie doznań.

2. Dominują wrażenia nieprzyjemne:

• Cielesne: - ból, zimno i niewygoda w odczuwaniu kontaktu z otoczeniem.
• Dźwiękowe: - brak głosu matki, nieprzyjemne dźwięki doprowadzające do płaczu.
• Wzrokowe: - brak kontaktu wzrokowego z miłym otoczeniem, ludzie bardzo niemili.
• Smakowe: - bardzo gorące picie i często występujący głód.
• Zapachy: - bardzo nieprzyjemne zapachy, które pobudzają nieprzyjemne doznania.

   Pięć pozycji, które tworzą zbiory wartości różnych wrażeń. Jest to baza, do tworzenia zrębów osobowości uczuciowej. Ta podstawowa baza w dalszym życiu dziecka, będzie się rozszerzała o dodatkowe wartości w każdej grupie. Człowiek dorosły będzie doświadczał już bardzo szerokiego zakresu wrażeń w tych obszarach życia. Poza tym pozna jeszcze inne, które istnieją w postaci przekazywanej wiedzy i doświadczeniach innych ludzi.

   Skrajności, jakie występują pomiędzy doznaniami przyjemnymi i nie przyjemnymi, na bazie tych obszarów życia to wręcz nieograniczone możliwości, do budowania wzorców uczuciowych i osobowościowych. To, tak obfite pole twórcze, pozwala na powstawanie indywidualnych osobowości. Jednak nie gwarantuje i nie zabezpiecza człowiekowi właściwych możliwości, na planie inicjacji procesów uczuciowo myślowych, które mogą wyeksponować miłość.

   Gdyby w trakcie tworzenia się osobowości dominowały warunki korzystne w obszarach planu twórczego, człowiek nie miałby problemów osobistych na drodze do tworzenia miłości. Jednak takie warunki to zamierzchła przeszłość. Istniały one tylko w środowisku Raju. Tu na ziemi mogą wystąpić tylko sporadycznie, gdy rodzice spełnią wszystkie niezbędne warunki w czasie rozwoju osobowości dziecka.

   Na ogół w czasie rozwoju młodego człowieka, objawia się zdecydowany brak dominacji korzystnych warunków. W związku z taką stanem, wielu ludzi nie może wytworzyć właściwych relacji w stosunku do sytuacji, jakie istnieją w ich otoczeniu. Brak relacji oznacza trudności w tworzeniu miłości. Są ludzie, którzy poszukują adwersarza w postaci duchowej lub mitu, jako jego zastępstwa.

   Jednak tego typu relacje, gdzie niezbędny do otwarcia procesu uczuciowego adwersarz (tu obiekty wierzeń lub kultu), są poza zasięgiem naturalnej formy kontaktu, nie zabezpieczają właściwego efektu w postaci miłości. Na ogół efektem jest poddaństwo duchowe, oparte na obwarowaniach, które ograniczają prawa człowieka. Taka zależność nie daje nic w zamian za miłość, która jest wykradana człowiekowi.

   Procedura kradzieży materii emocjonalnej przez istoty duchowe, zwana wampiryzmem, jest skutecznie ukrywana przed świadomością człowieka. Manipulacje na poziomie świadomości, doprowadziły do jej zniewolenia a umysłem człowieka zawiaduje iluzja. Taki człowiek, myśląc i działając w dobrej wierze, przyjmuje wartości kultowe i mityczne jako spełnienie nadziei i zadość uczynienie za braki w naturalnych warunkach życia.

   Żaden z tych zaślepionych niewolników ciemnych mocy duchowych, nie rozumie, że jego pieniactwo na cześć religii jest sterowane przez demony. Zniewolony umysł, przyjmuje za dobrą monetę przekazy duchowe, które wpajają mu do zaślepionej świadomości, że to wszystko pochodzi od Boga. Tacy „wybrańcy duchowi” z przekazów astralnych, wznoszą się na wyżyny pychy i nie bacząc na nielogiczność własnych słów, nasilają pieniactwo na cześć demonów w przekonaniu, że wychwalają boga. A w najgorszym razie, że wychwalają Jego wysłanników, lub chociażby świętych.

   Rzucają na szalę wartość największą, prawo człowieka do własnej miłości. Pracują na ziemskim padole uczuć, zniszczonym przez ciemne moce. Są święcie przekonani, że oferują zastępstwo w miejsce braku miłości. Proponują miłość bezwarunkową, by zadowolić zmysły człowieka. Lecz zmysły to nie uczucia, miłość w zmysłach nie powstaje, tam jest tylko nadzieja. To ona jest przynętą, dla rzesz zaślepionych.

   Co to jest miłość bezwarunkowa?   Przecież niezbędne warunki, tak ważne są, by człowiek mógł miłość tworzyć.
  
Jak powstaje miłość bezwarunkowa?   Gdzie jest przy tobie, ten miły adwersarz, niezbędny zawsze. Bez niego miłości nie ma, bez niego nawet uczuć nie przekażesz, bo go nie czujesz.

   Co to za miłość bezwarunkowa?    Którą Bóg tworzy lub duch święty, bez ciała i ducha razem.

   Nie ma miłości bezwarunkowej.
   Jest tylko miłość, która wymaga warunków, inaczej nie zaistnieje. Chyba, że w zaślepionym umyśle, boskiego pieniacza.
   Lecz to nie jest miłość, to nawet nie jest szyld miłości, to jest oszustwo. Oszustwo tych, co prawa Boga chcą zmieniać. Oszustwo tych, co człowieka chcą praw do miłości pozbawić.

   Miłość to prawo człowieka i on jedynie jej twórcą z łaski Boga jest, jeżeli wszystkie warunki spełni.
 
A one to:

1. Ciało i Duch razem i nierozłączne do śmierci.
2. Mózg
3. Świadomość
4. Splot słoneczny
5. Nadświadomość
6. Podświadomość
7. Adwersarz miły jemu.

Jeden z tych siedmiu warunków niespełniony i żadnej miłości nie ma.

Cóż, więc oznacza miłość bezwarunkowa?

Andrzej Struski
http://www.andrzejstruski.com/