Świadomość

Świadomość

Świadomość jest terminem określającym instrument, który objawia się, jako efekt procesu powstawania i rozwoju życia w obszarze pola magnetycznego każdej formy materii ożywionej. Występuje w związku z każdą formą życia, a powstaje w naturalnym procesie ewolucji, na planie pola magnetycznego materii ożywionej. Świadomość istniejąca przy formach biologicznych, objawia swoje działanie w przestrzeni biopola. Instrument w postaci świadomości, służy do zarządzania procesami podtrzymania i rozwoju, nigdy do samo tworzenia nowego objawu życia. Jako taki, sama w sobie i tylko dla siebie nie może istnieć, jest tworem wynikającym z efektów działania już objawionego stanu i potencjału postaci. Nadrzędnym w dalszym procesie jej rozwoju i niezbędnym do utrzymania uzyskanego stanu i potencjału każdej formy życia. Świadomość jest tylko, i aż, instrumentem już objawionej formy życia. Z tego wynika, że świadomość nie jest integralną, lecz zintegrowaną częścią składową każdej formy materii ożywionej

Świadomość pierwotna.

Najprostszą formą w procesie ewolucji wszechświata na planie materii ożywionej jest ustrój fizyczny pojedynczego atomu z jednym elektronem, a postacią najbardziej złożoną, jest człowiek fizyczno-duchowy. Atom wodoru posiada dwa aspekty własne, przy czym jeden objawia się w postaci stałej (nie podlegającej zmianom) a drugi w postaci zmiennej. Postać stała atomu jest zbiorem materii tworzącej jądro, które z kolei tworzy pole magnetyczne (grawitacyjne), natomiast postać zmienna obejmuje obszar pola magnetycznego wraz ze związanymi w nim elektronami, i z całym zbiorem różnych cząstek materii.
Świadomość pierwotna objawia się jako charakter atomu, który określa jego zdolność do tworzenia konfiguracji atomowych – pierwiastków. Pierwiastki z kolei są pierwocinami materii stałej i całego obserwowanego przez człowieka życia wszechświata.

Świadomość wtórna.

Zbiory atomowe w postaci pierwiastków zespolonych w postać skalną, tworzą różne rodzaje minerałów, które po erozji występują w na planetach jako pył (proch), lub inne formy rozdrobnionej skały. Cząsteczki pyłu skały krzemianowej minerału, który zdominował powłokę skalną naszej planety, (krzemiany to ponad 80 procent wszystkich występujących minerałów) posiadają szczególną budowę krystaliczną. Ten pierwiastek posiada jeden atom krzemu i cztery atomy tlenu, taki zbiór, utworzy formę krystaliczną w postaci czworościanu.
Czworościan jest bryłą wyjątkową, jako jedyna z pośród wszystkich przestrzennych form geometrycznych posiada tyle samo ścian, co i wierzchołków. Taka cecha w budowie fizycznej minerału umożliwia mu, bardzo dobry kontakt z wszystkimi pierwiastkami.
W związku z taką budową krzemianów i ich dominującą ilością w całej masie skalnej na planecie, należy przyjąć, że pierwiastki krzemianowe są źródłem materii ożywionej a w konsekwencji biologii.
.
Atomy w zależności od konfiguracji tworzą różnorodne pierwiastki te konfiguracje, które utworzą minerały przyczyniają się do zaistnienia procesu tworzenia materii stałej. W efekcie postać skalna wiąże różne konfiguracji atomowe, czym przyczynia się do uśpienia świadomości pierwotnej każdego z atomów, z których powstał minerał. Uśpiona świadomość, nie utraciła swojej zdolności, nie utraciła również swego potencjału. Atomy zespolone w skale maja ograniczoną swobodę ruchu a poprzez związanie z innymi atomami zrealizowały swój potencjał wyrażony w świadomości pierwotnej. Ten stan fizyczny jest odwracalny i każdy atom po uwolnieniu ze związku odzyskuje zdolność do łączenia w inne konfiguracje, określone charakterem własnej budowy i wynikającej z niej świadomości

Powstały różnorodne pierwiastki, dla biologii najważniejsze to, woda i krzemiany..
Forma geometryczna pierwiastka krzemianu, może uzyskać proporcje czworościanu regularnego, jeżeli wszystkie cztery atomy tlenu stanowiące o rozmieszczeniu wierzchołków tego kryształu, będą posiadały identyczną masę.
Postać pierwiastka, tu kryształu w postaci regularnego czworościanu, charakteryzuje się określonymi cechami, które są sumą wypadowa cech atomów (świadomości pierwotnej) w swej istotnej części uśpionej, jednak tworzącej wektor wspólnego oddziaływania. Jest to świadomość wtórna, zebrany efekt wielu świadomości pierwotnych, która w warunkach minerału oddaje tylko część sumy potencjału wszystkich atomów wchodzących w skład pierwiastka, lub zbioru pierwiastków. Takie ograniczenie jest spowodowane tym, że pierwiastek mineralny występuje w postaci skalnej, która usypia cały, lub część potencjału świadomości pierwotnej.

Innym pierwiastkiem, istotnym dla biologii, jest woda. Nie jest to pierwiastek mineralny i suma cech świadomości pierwotnej, jaka dysponują atomy tlenu i wodoru, jest uśpiona w zdecydowanie mniejszym stopniu niż w krzemianie. Cząsteczka wody, mikro-kropelka dysponuje większą sumą wypadową potencjałów zawartych w jej atomach składowych. Potencjalnie zdolności swoich atomów składowych, lepiej wykorzystuje woda, jej świadomość wtórna jest aktywniejsza.

Świadomość zebrana.

Środowisko wodne jest środowiskiem rozwoju biologii w dosłownym tego słowa rozumieniu. To w wodzie drobiny krzemianów w postaci pyłu, albo nawet w postaci pojedynczych cząstek, jako geometryczne formy kryształków minerału, przyczyniają się do powstania nowych związków. Wzajemne oddziaływanie pól magnetycznych minerału i cząstki wody w środowisku wodnym, przyczynia się do tworzenia nowych możliwości w postaci cechy wypadowej wynikającej z indywidualnych cech dwu świadomości wtórnych tego związku.
Powstaje świadomość zebrana, która poza sumą cech matecznych (suma cech świadomości wtórnych) uzyskuje nową wartość, jest nią zbiór efektów nietrwałych, które zanikają po rozwiązaniu związku wody i minerału.

Trzy typy cech własnych, jakimi dysponują kolejne w ewolucji, istotne dla życia człowieka zbiory materialne, ukazują trzy źródła świadomości.

Pierwsze źródło świadomości: Świadomość pierwotna, jest to cecha stała atomów.

Drugie źródło świadomości: Świadomość wtórna, jest to suma cech stałych objawiana według możliwości ekspansji pierwiastka.

Trzecie źródło świadomości: Świadomość zebrana, jest to suma cech środowisk, plus efekt występujący w trakcie ich wspólnej reakcji.

Kolejne etapy ewolucji świadomości, będą wynikiem łączenia się pierwiastków w różnorodnych, mniej lub bardziej trwałych zbiorach – formach życia. Będą powstawały coraz bardziej rozbudowane instrumenty w postaci świadomości zebranej, które pozwolą kroczyć ewolucji, aż do wyewoluowania małpy człekokształtnej.

Jednak na tej drodze istnieją naturalne bariery, które bez ingerencji z zewnątrz nie przyniosłyby spodziewanego efektu. Pierwszą taką barierą jest powstanie komórki biologicznej z całym jej dobrodziejstwem procesów chemicznych. W ocenie tego etapu ewolucji, załamują ręce zwolennicy teorii „ewolucjonizmu” a podnoszą głowy zwolennicy „kreacjonizmu”. Śledząc dalej proces ewolucji biologii, napotykamy kolejna barierę, przemianę małpy człekokształtnej w człowieka. Tu ewolucjoniści już całkiem sobie nie radzą z kolei kreacjoniści zacierają ręce.

A może jest jeszcze inne wyjaśnienie tej całej awantury?
Abstrahując od przyczyn, które leżały u podstaw startu ewolucji wszechświata jako całości, bez wątpienia możemy wskazać zbyt dużo cech wspólnych człowieka i małpy, już nie wskazując wspólnoty z innymi gatunkami, by z zamkniętymi oczami przyjąć teorię kreacjonizmu. Jednak zwolennikom teorii ewolucjonizmu do pełni szczęścia tak mało a zarazem tak dużo brakuje. Komórka nie mogła powstać w naturalnych warunkach planety.

Pytanie; kto przygotował odpowiednie warunki do startu ewolucji biologii na naszej planecie?
W jaki sposób i jakie były warunki przemiany małpy w człowieka?
Dlaczego pozostała populacja małp na planecie, nie miała szans załapać się na pociąg wywożący część osobników w kierunku ludzkości?

W obu tych przypadkach, musiały w naturalny tok ewolucji ingerować czynniki zgoła nienaturalne. Może należy połączyć obie teorie, tę świadczącą o naturalnym procesie ewolucji człowieka i tę, która mówi, że człowieka i nie tylko stworzył Bóg. Wówczas wyjaśnione kwestie ewolucji można by uzupełnić boskim wpływem w miejscach, których wyjaśnić nie sposób i nazwać taką teorię - ewolucjo-kreacjonizmem.

Świadomość człowieka.

Teoria teorią, człowiek istnieje i o dziwo posiada wyjątkowo rozbudowany instrument świadomości. Świadomość człowieka, to już nie świadomość pierwotna czy wtórna i mimo, że w istocie jest ona świadomości złożoną, to od powstania zrębów świadomości złożonej musiało upłynąć sporo wody. Człowiek posiada najbardziej rozbudowaną świadomość, spośród wszystkich istniejących we wszechświecie form życia. Mimo, że w pokorze zginamy kark przed wieloma bóstwami, mimo, że hołubimy wielkim aczkolwiek nieznanym istotom, to może wreszcie podnieśmy się do poziomu naszej świadomości i doceńmy siebie. Logicznie analizując proces ewolucji biologii i dziwny aczkolwiek wielki skok do człowieczeństwa, przy tym z rozsądkiem uwzględniając sferę duchową naszej postać w oparciu o realia odczuć i doznań, poznajmy siebie. Nie może i nie powinna istota z tak rozbudowana świadomością, być sługą wyimaginowanych, jeżeli nie celowo wyeksponowanych, postaci ołtarzowych. Odzyskajmy wreszcie godność, jakiej oczekuje od nas Bóg.

Na jakiej podstawie można wysunąć tezę, że świadomość człowieka jest najbardziej rozbudowanym instrumentem we wszechświecie?
Jakie przesłanki wskazują na nasze prawo do stwierdzenia, że w istocie posiadamy taką świadomość?
Czym możemy uzasadnić jej potencjał i szczególne cechy, jakimi powinna się charakteryzować?

To, że potrafimy jeść i spać stawia nas w szeregu wszystkich gatunków biologicznych, których celem jest przetrwanie, szczerze mówiąc jesteśmy w tym gorsi od wszystkich pozostałych. Człowiek potrafi być wyjątkowo kreatywny, tak bardzo kreatywny, że z uśmiechem na ustach niszczy własne środowisko i zdrowie.
Poważnie mówiąc istnieje kilka faktów, które wskazują na szczególne możliwości człowieka. Posiadamy pamięć, która potrafi się rozciągać jak „balon” i jeszcze nikt nie określił granic jej pojemności. Znane są przypadki geniuszu, gdy człowiek osiąga nadludzką zdolność. Jeżeli może osiągnąć jeden to znaczy, że inny nie osiągnął takich zdolności, dlatego, że w jego świadomości nie zadziałały te mechanizmy, które były aktywne u geniusza. Ewolucja dysponuje takimi procesami, które precyzyjnie regulują warunki życia, nigdy żadna forma nie otrzymuje nic w nadmiarze a z drugiej strony, otrzymuje wszystko, co jej jest niezbędne do życia.
Struski Andrzej

http://www.andrzejstruski.com/